تاریخچه مداد تراش

تراش نوعی ابزار مکانیکی بوده که برای تیز کردن مداد استفاده می شود. مداد پس از مدتی استفاده کند و نوک آن کوتاه می شود، بنابراین تراش پوشش و نوک مداد را می تراشد تا تیز شود. این کار را می توان به صورت دستی یا الکتریکی انجام داد.

پس از جایگزین شدن ذغال به جای سرب و قرار دادن پوشش چوبی برای مدادها قبل از اختراع تراش از چاقو برای تیز کردن و تراشیدن مداد استفاده می کردند. بعضی از مدادها (مانند مداد نجاری) امروزه نیز با چاقو تیز می شوند زیرا صاف هستند و نمی توانند با حرکت چرخشی تراشیده شوند.

اولین تراش ها

در سال 1828، برنارد لاسیمون، ریاضیدان فرانسوی، اولین مداد تراش را ثبت کرد. این تراش دارای ورقه ای فلزی بوده که به صورت 90 درجه در یک بلوک چوبی قرار داشت و لبه های نوک مداد را تیز می کرد. این روش سریعتر یا ساده تر از تیز کردن مداد با یک چاقو نبود، بنابراین محبوبیت نداشت.    

همچنین شخص دیگری از فرانسه به نام Thierry des Estivaux، این طرح را بهبود بخشید و تراشی تولید کرد که دارای یک تیغه در مخزن مخروطی شکل بود – طرحی که هنوز هم استفاده میکنیم – و آن را یک تراش منشور نامیدند اما ایراد این تراش این بود که قابل حمل نبود. پس از سالها با استفاده از تیغه کوچکتر سطح مخروطی زیرین نیز کوچک و قابل حمل شد. بهبود بعدی از طرف مردی به نام والتر فاستر بود. او طرح Estivaux را به طوری که بتواند تولید انبوه شود، بهبود بخشید.    

این اختراعات فقط یک نقص داشتند. در همه آنها باید تراش را ثابت نگه می داشتند و مداد را بچرخانند یا برعکس، که اغلب نوک آن می شکست. بسیاری از افراد سعی در بهبود تیز کننده داشتند اما موفق نشدند. مداد تراش دیگری در سال 1896 اختراع شد. این تراش دو دیسک فرز کاری داشت که در اطراف محور مربوطه چرخانده شده بودند، در حالی که محورهای دیگری اطراف نوک مداد می چرخیدند. این سیستم دارای دسته محور بوده که با چرخاندن آن مداد تراشیده می شد و کم کم این تراش ها بهبود یافتند تا اینکه امروزه به شکل تراش های رومیزی درآمدند.

اولین تراش های الکتریکی در سال 1910 تولید شده، اما تا سال 1940 در دسترس نبودند. از آن به بعد مداد تراش ها تغییرات زیادی نداشتند جز موارد استفاده برای تولید آنها.

انواع تراش

امروزه تراش های مختلفی با کاربردهای متفاوت در بازار موجود هستند. تراش های دستی معمولی و تراش های دستی با مخزنی برای براده های مداد از ساده ترین و قدیمی ترین نوع آنهاست. آنها یک حفره مخروطی شکل دارند که منجر به تیغه ای می شود، مداد داخل حفره قرار می گیرد و چرخانده می شود، به طوری که کمی از چوب و گرافیت مداد از بین می رود تا نوک آن تیز یا قابل نوشتن شود. حفره مخروطی دور تیغه پوششی برای تیغه و معمولا از آلومینیوم یا پلاستیک سخت تولید می شوند، تراش های قدیمی از چوب ساخته می شدند. نوعی تراش رومیزی نیز در بازار موجود بوده که شما مداد را درون آن قرار می دهید با چرخاندن دسته تراش نوک مداد تیز و قابل استفاده می شود و تراشه های آن در مخزنی که زیر آن قرار دارد میریزد که شما می توانید آن را بیرون کشیده و تمیز کنید.

با پیشرفت تکنولوژی تراش های الکتریکی روی کار آمدند. کاربرد این تراش به این گونه است که با قرار دادن مداد در سوراخ تراش، دستگاه شروع به چرخش کرده و تیغه‌ی آن، به‌سرعت نوک مداد شما را تیز می‌کند، مخزنی برای تراشه های مداد دارد و اکثر آنها با باتری کار می کنند. همچنین تراش های تخصصی برای تیز کردن نوک مدادهایی با اندازه غیر استاندارد تولید شده و موجود هستند.