لاک غلط گیر چگونه اختراع شد؟

لاک غلط گیر از آن دسته لوازم التحریر پر کاربردی است که هر کس از خودکار و نوشت افزار جوهری استفاده کند، یکی از آن را دارد. یک لحظه به زمانی فکر کنید که هنوز این وسیله مفید اختراع نشده بود. چه نامه هایی که خط نخورد و چه کاغذهایی که پاره نشد. خیلی ها هم نهایت دقت شان را به کار می بردند تا اشتباهی رخ ندهد و مجبور به اصلاح نباشند. چرا که اگر مرتکب اشتباه می شدند، می بایست از یک نوع پاک کن که مخصوص پاک کردن جوهر بود، استفاده می کردند. این پاک کننده ترکیبی از یک ماده سنگی نرم بود که با ساییدن روی کاغذ نوشته را پاک می کرد. اما مشکل آنجا بود که اغلب استفاده از این پاک کننده سبب نازک شدن کاغذ و در نهایت پارگی یا سوراخ شدن آن می شد. پس احتیاج به یک وسیله بهر بود که جایگزین جوهر پاک کن قدیمی شود. اما می دانید لاک غلط گیر کی، کجا و توسط چه شخصی اختراع شد؟

"بتی نسمیت گراهام" متولد 23 مارس 1924، تایپیست، هنرمند و کسی است که لاک غلط‌گیر را کشف کرد.

خانم گراهام منشی و تایپیست یکی از بانک‌ های دالاس در ایالت تگزاس بود. او از شغلش بسیار راضی بود چرا که از طریق آن درآمد بالایی کسب می کرد. اما مشکلات فراوانی هم در کار داشت که گاهی او را به شدت اذیت می کرد. در حقیقت او تایپیست بسیار خوبی نبود و کوچکترین اشتباهی او را مجبور می کرد دوباره آن صفحه را از ابتدا تایپ کند. متاسفانه ماشین های الکتریکی تایپ که به تازگی و در ابتدای دهه 50 اختراع شده بود، دارای ریبون کربنی بودند که پاک کردن اشتباهات را به کاری بسیار سخت تبدیل کرده بود.

یک روز خانم گراهام دید کارگرانی که مشغول نقاشی روی شیشه بانک هستند، برای تصحیح اشتباهی که در نوشتن یا طراحی مرتکب می شوند از یک لایه رنگ دیگر استفاده می کنند. به این صورت که با یک لایه رنگ اشتباه را می پوشانند و دوباره آن را روی همان قسمت اجرا می کنند. در همین لحظه ایده اولیه لاک غلط گیر در ذهن او شکل گرفت و تصمیم گرفت از همین روش برای اصلاح اشتباهات تایپی خود استفاده کند. پس دست به کار شد و با دستگاه مخلوط کن خانگی خود یک ترکیب بی رنگ ساخت که به او این امکان را می داد تا با استفاده از یک فرچه کوچک، اشتباهاتش را اصلاح کند.

پس از این کشف، منشی های دیگر نیز از این محصول استقبال کردند و به سرعت استفاده از غلط گیر فراگیر شد. خانم گراهام نیز از این فرصت استفاده کرد و به تولید بیشتر در آشپزخانه منزل خود پرداخت و آشپزخانه اش را تبدیل به کارگاه تولید محصولش کرد. اما هر روز در خواست های بسیاری روانه آشپزخانه خانم گراهام می شد  تا جایی که مجبور شد یک دانشجو را به عنوان دستیار استخدام نماید. اما باز هم تولید، توزیع و مدیریت این حجم از سفارشات برای دو نفری که تجربه چندانی در حوزه تولید یا فروش نداشتند، بسیار سخت بود. تا اینکه تصمیم گرفت امتیاز تولید این محصول را به واحد بازاریابی شرکت ‌های بزرگی همچون آی ‌بی‌ ام (IBM) واگذر کند. اما همه این شرکت ها از خریداری امتیاز این اختراع امتناع کردند. اما او ناامید نشد و به کار خود ادامه داد. حتی در شرایطی که اطرافیان او با دیدن فرآیند تولید و فروش محصولش می‌ گفتند که اشتباهات تایپی را نمی‌ توان با مایع پاک کرد و به سرانجام نخواهی رسید. همچنین شواهد گویای آن بود که پس از یک سال کار سخت و مداوم، سود او تنها 100 دلار  بود. خانم گراهام در طول یک سال از فروش لاک غلط گیرش 1400 دلار درآمد کسب کرد که 1300 دلار از آن صرف هزینه تولید محصول شده بود. اما باز هم تسلیم نشد. به کار خود در بانک ادامه داد و پس ازآنکه توانست 500 دلار پس ‌انداز کند، فرمول لاک غلط گیر را به یک شیمیدان داد تا با رفع نواقص آن به فرمولی دست پیدا کند که باعث زود خشک شدن مایع غلط گیر شود.

فرمول جدید اما بی نظیر بود. آنقدر کارآمد که خانم گراهام تصمیم گرفت آن رادر نقاط مختلف کشور معرفی کند و به فروش برساند. پس شروع به سفر کرد و قوطی‌ های کوچک خود را به سازمان‌ ها و افراد مختلف فروخت. با رسیدن به هر شهر، دفترچه‌ تلفن همان شهر را می‌ خرید و با ادارات و شرکت هایی که ممکن بود خریدار محصول او باشند، تماس می‌ گرفت. فروشگاه‌ به فروشگاه در شهر می‌ گشت و سعی می کرد لاک های غلط گیر خود را به فروش برساند.

این باعث شد به دلیل وقت زیادی که برای تولید و توزیع مایع غلط گیرش صرف می کند، از کارش جا بماند و اخراج شود. اما این فرصت خوبی بود تا بتواند فرمول اختراعش را بهبود بخشد و در نهایت آن را با نام "کاغذ مایع" در سال 1958 به ثبت برساند. پس از آن میزان سفارشات محصول آنقدر زیاد بود که منجر به تاسیس یک شرکت بزرگ به نام تولیدی لاک غلط‌ گیر شد.

سرانجام در سال 1979، در حالی که درآمد حاصل از فروش سالانه‌ بطری‌ های لاک غلط گیر سه‌ و نیم میلیون دلار بود، خانم گراهام شرکت خود را به قیمت سی‌ و هشت میلیون دلار به مزایده گذاشت. برنده مزایده نیز شرکت ژیلت بود که آن را به قیمت چهل‌ و هشت میلیون دلار خریداری کرد.

امیدواریم این مطلب برایتان جالب بوده باشد. اگر چنین است می توانید سایر تاریخچه های منتشر شده در وبلاگ پاپکو را در گروه تاریخچه و دانستنی مطالعه کنید.